آبشار اندیشه

مرد ثروتمند بدون فرزندی بود که به پایان زندگیش رسیده بود، کاغذ و قلمی برداشت تا وصیت نامه خود را بنویسد. متن وصيت نامه اش چنين بود:

تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم نه برای برادر زاده ام هرگز به خیاط هیچ برای فقیران.

اما اجل به او فرصت نداد تا نوشته اش را کامل کند و آن را نشانه گذاری کند. پس تکلیف آن همه ثروت چه می شد؟

بنابراین برادر زاده او تصمیم گرفت. آن را این گونه تغییر دهد:

تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه! برای برادر زاده ام. هرگز به خیاط. هیچ برای فقیران.

خواهر او که موافق نبود آن را این گونه نشانه گذاری کرد :

تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم. نه برای برادر زاده ام. هرگز به خیاط. هیچ برای فقیران.

خیاط مخصوصش هم یک کپی از وصیت نامه را پیدا کرد و آن را به روش خودش نشانه گذاری کرد:

تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه. برای برادرزاده ام؟ هرگز. به خیاط. هیچ برای فقیران.

پس از شنیدن این ماجرا فقیران شهر جمع شدند تا نظر خود را اعلام کنند:

تمام اموالم را برای خواهرم می گذارم؟ نه. برای برادر زاده ام؟ هرگز. به خیاط؟ هیچ. برای فقیران.

در واقع زندگی نیز این چنین است. او که همان آفریدگار ماست، نسخه ای از هستی و زندگی به ما می دهد که در آن هیچ نقطه و ویرگولی نیست و ما باید به صحیح ترین روش آن را نشانه گذاری کنیم و بی گمان از زمان تولد تا مرگ تمام نشانه گذاری ها دست ماست.

فارغ از اعتقادات مذهبی و یا غیرمذهبی به جهان هستی و زندگی، از علامت تعجب تولد تا علامت سوال مرگ، همه چیز بستگی به روش نقطه گذاری عقلانی ما و نگاه ما به چگونگی زندگی دارد.